We zijn geboren met het vermogen onszelf te doden. Elk jaar maken een miljoen mensen die keuze. Zelfs in culturen waar zelfdoding illegaal of taboe is, doden mensen zichzelf.
Veel mensen met zelfmoordgedachten zien geen andere uitweg. De dood is voor hen op dat moment de enige keuze, en de intensiteit van hun zelfmoordgevoelens moet niet onderschat worden – ze zijn echt, sterk en dringend.
Eenvoudige oplossingen zijn er niet.
Maar het volgende is ook waar:
- Zelfdoding is vaak een permanente oplossing voor een tijdelijk probleem.
- Als we depressief zijn, zijn we vaak volledig gefixeerd op het moment. Een week of een maand later kan de situatie er heel anders uit zien.
- De meeste mensen die ooit aan zelfdoding hebben gedacht, zijn nu blij dat ze leven. Ze zeggen dat ze niet een eind aan hun leven wilden maken, maar alleen de pijn wilden stoppen.
De belangrijkste stap is met iemand te praten. Mensen die aan zelfdoding denken, moeten niet proberen hun moeilijkheden in hun eentje op te lossen. Ze moeten NU hulp vragen.
- Praat met familie of vrienden. Alleen al het praten met een familielid, een vriend of een collega kan een enorme opluchting geven.
- Praat met een vertrouwenspersoon. Sommige mensen kunnen niet met familie of vrienden praten. Sommigen praten liever met een vreemde. Overal ter wereld bestaan hulpdiensten, bemand met vrijwilligers die getraind zijn in het luisteren.
- Praat met een dokter. Iemand die lange tijd zwaarmoedig is of zelfmoordneigingen heeft, kan aan depressie lijden. Dat is een ziekte die veroorzaakt wordt door een chemische balansverstoring en gewoonlijk behandeld wordt met medicijnen en/of therapie meer weten.
De tijd is een belangrijke factor om ‘verder te kunnen gaan’, maar wat er in die tijd gebeurt is ook van belang.
Iemand die aan zelfdoding denkt, moet zo snel mogelijk over z’n gevoelens praten.