اغلب گوش دادن برای کمک به کسی در زمان پریشانی کافی است. حتی فقط نشان دادن اینکه در کنار آنها هستید و تشخیص می دهید که آنها دوران ناراحت کننده ای را پشت سر می گذارند، به خودی خود می تواند آرامش بخش باشد.
گوش دادن – واقعا گوش دادن – آسان نیست. ما باید میل به گفتن چیزی را کنترل کنیم – نظر دادن، اضافه کردن به یک داستان یا ارائه نصیحت. ما باید نه تنها به حقایقی که فرد به ما می گوید گوش دهیم، بلکه باید به احساساتی که در پشت او نهفته است گوش دهیم. ما باید چیزها را از دیدگاه آنها درک کنیم، نه از دیدگاه خودمان.
برای افراد مهم است که فرصت کشف احساسات دشوار را داشته باشند. با اطمینان به او گوش داده می شود و بدون تعصب پذیرفته می شود، می تواند پریشانی عمومی، ناامیدی و احساسات خودکشی را کاهش دهد. قبل از اینکه افرادی که احساس خودکشی می کنند بتوانند راه حل هایی را کشف کنند، به مکانی امن برای ابراز ترس ها و اضطراب های خود نیاز دارند تا خودشان باشند.
آیا شنونده خوبی هستید؟
آیا شما:
- همیشه سعی کنید توجه کامل خود را به مردم معطوف کنید؟
- بگذارید در سکوت بنشینند و در صورت نیاز افکار خود را جمع کنند؟
- آنها را به آرامی، با درایت و بدون مزاحمت زیر سوال ببرید؟
- آنها را تشویق کنید تا داستان خود را با کلمات خود و در زمان خود تعریف کنند؟
- همیشه سعی کنید دیدگاه آنها را ببینید حتی اگر ممکن است با آن موافق نباشید؟
… اینها می توانند به کسی نشان دهند که واقعا به او گوش می دهید
یا شما:
- به اطراف اتاق نگاه کنید یا در حالی که آنها در حال صحبت هستند به ساعت خود نگاه کنید؟
- جملات آنها را برای آنها تمام کنید و دستور زبان آنها را تصحیح کنید؟
- قطع کنید تا به آنها بگویید که چگونه یک بار مشکل مشابهی داشتید؟
- بر اساس لهجه، لباس یا ظاهر شخصی آنها قضاوت فوری انجام دهید؟
- به آنها بگویید که در موقعیت آنها چه کاری انجام می دهید؟
- بگویید قبل از اینکه بشنوید مشکل آنها چیست متوجه شده اید؟
… اما اینها می توانند این تصور را ایجاد کنند که شما گوش نمی دهید